Stel je eens voor. Je staat op een boot te midden van een grote oceaan. Niks dan water om je heen. Alleen jij, de boot, een schipper en een paar dolfijnen (of zijn het haaien?). Het waait flink en er is flink wat deining. En je staat in je uitrusting klaar om te duiken. Klaar om een nieuwe wereld onder water vol bijzondere vissen te ontdekken. Enthousiast bijna euforisch sta je op de rand van de boot. En tegelijkertijd voel je je knieën knikken. Je voelt je ongemakkelijk. Een tikkeltje onzeker en klein. Je voelt de spanning oplopen. Duik je in het onbekende of doe je het toch liever niet?
De laatste tijd voel ik mij regelmatig zo. Gevoelens voortkomend uit mijn besluit om ABN AMRO na 22 jaar te verlaten. Om mijn vleugels uit te slaan en nieuwe mogelijkheden te verkennen. Om als ondernemer bij te gaan dragen aan een wereld waarin mensen handelen in lijn met wie ze daadwerkelijk zijn, hun grootste talenten en belangrijkste drijfveren. En mensen, teams en organisaties te laten groeien en ontwikkelen en hiermee hun volledige potentieel te benutten. Een weloverwogen keuze waarin ik zowel mijn hart als hoofd heb laten spreken. Een lastig en tegelijkertijd overtuigend besluit. Een besluit waar ik de nodige moed voor heb verzameld en waar ik eigenlijk best trots op ben. En toch….
Toch heb ik gemerkt dat deze grote verandering veel met me doet. Ondanks dat ik al enige tijd weet dat het eraan zit te komen, komt de aankondiging van mijn vertrek best hard binnen. Alsof ik deze aankondiging nodig heb om me te beseffen wat ik eigenlijk verlies. Wat verlies ik dan allemaal? Om te beginnen leuk en betekenisvol werk. Bijzondere collega’s die me nauw aan het hart staan. Mensen die ik vertrouw en waar ik op kan terugvallen. Een bijzonder fijne werkgever. Relatieve zekerheid en status. Vertrouwde patronen, gewoontes, het dagelijkse ritme. De leuke dingen en de minder leuke dingen waar ik in de tijd toch een beetje van ben gaan houden. Ik kom erachter dat mijn werk bij ABN AMRO onderdeel is geworden van mijn professionele en persoonlijke identiteit. En dat het daarmee verder gaat dan alleen het verlies van leuk werk.
Naarmate dit besef groeit, voel ik me regelmatig bezorgd en angstig over dat wat komen gaat. Wat gaat deze verandering voor mij betekenen? Mijn ego steekt de kop op en ik vraag me af waarom ABN AMRO niet alles uit de kast haalt om mij, ondanks mijn eigen wens om mijn vleugels uit te slaan, toch voor de organisatie te behouden. Ik voel me zo nu en dan somber en alleen en zit niet helemaal lekker in mijn vel. Ik merk dat ik in mezelf keer en het moeilijk vindt om mijn gevoelens te delen. Dit maakt me niet de leukste versie van mezelf en zeker niet voor de mensen thuis, juist zij die ik het meest lief heb. Tegelijkertijd blijf ik onverminderd hard werken en stop ik veel energie in het maken van toekomstplannen. Een manier om weg te bewegen van mijn eigen onzekerheid, angst en ongemak en te zoeken naar nieuw houvast.
Gelukkig heb ik vrij snel de weg weer omhoog gevonden. Hoe? Door te zien en te erkennen dat het even niet zo lekker met me gaat. En dat ik me zo nu en dan onzeker, gespannen en zelfs eenzaam voel. Deze gevoelens niet weg te duwen maar juist te delen met de mensen om me heen. Ik ervaar hoe fijn het voor me is om mijn gevoelens eens niet te beschouwen, te analyseren of te nuanceren. Maar ze echt te ervaren, te delen en er dus echt voor te gaan staan. Alsof ik mezelf echt serieus neem. En ja, het voelt soms wat ongemakkelijk om het over mezelf te hebben en daardoor geraakt te worden maar het voelt tegelijkertijd ook heel krachtig.
Door mezelf serieus te nemen, ontstaat er ruimte. Voor de emoties die er voor mij vastgeplakt zitten aan dat wat ik verlies. En tegelijkertijd ontstaat er ruimte voor de talrijke mooie ervaringen en herinneringen die ik heb opgedaan bij ABN AMRO. En zie ik hoe ik mezelf heb kunnen ontwikkelen tot de persoon die ik nu ben. Een gevoel van trots en dankbaarheid krijgen meer en meer de overhand.
Hoe beter het me lukt om dat wat ik verlies te accepteren en zelfs te omarmen, hoe meer ruimte er ook ontstaat voor nieuwe dingen. Mijn plannen voor de toekomst worden steeds concreter. En ik voel me steeds meer vastberaden om mijn droom als ondernemer te gaan leven. Er komt een ondernemende en creatieve energie bij me vrij. En alsof het zo moet zijn, kom ik allerlei mooie en inspirerende mensen tegen op mijn pad. Mensen die ervaringen willen delen, me willen helpen en samen tot mooie plannen en initiatieven willen komen. Over die plannen met mijn eigen bedrijf ‘ZIEN Groei & Ontwikkeling’ kom ik snel weer in de lucht.
De les voor mij is… Hoe meer ik kan omarmen en kan loslaten wat ik verlies, hoe meer ruimte ik creëer voor mezelf en dat wat er komen gaat. Door bewust te verliezen, kan ik nieuwe dingen winnen. Ik kan en mag vertrouwen op mezelf ook als de wind guur is en de zee onstuimig is. Voelt dat altijd ontspannen en comfortabel? Nee, zeker niet! Die duik in het onbekende voelt zo nu en dan nog steeds ongemakkelijk. Maar ik zie inmiddels dat ik het nodig heb om de volgende stappen te zetten in mijn leven en trouw te blijven aan mezelf en mijn droom. En dat voelt oh zo krachtig.